Saskia Noort - Koorts

Zeuren op Ibiza

Genot heeft voor velen de plaats ingenomen van geluk. Maar streven naar genot jaagt je uiteindelijk over het klif.

Dat is de centrale boodschap van Koorts, de nieuwe literaire thriller van Saskia Noort. Een schrijfster die zowel lovende als kritische reacties krijgt, ook al werden haar eerste boeken (Terug naar de Kust, De Eetclub en Nieuwe buren) voornamelijk positief ontvangen. Grootste ophemeling: Noort weet de personages tot leven te brengen. Grootste kritiek: ze is ongeloofwaardig en leeghoofdig. Hoe dan ook: Noort mag zich rekenen tot de meest succesvolle Nederlandse schrijvers van dit moment. Met onder andere meer dan een miljoen op haar bankrekening, nominaties voor de Gouden Strop en  meerdere boekverfilmingen. Ook de rechten van Koorts zijn al verkocht. Maar succesvol of niet: is Koorts een emotionele barenswee als vorm van therapie, zoals Komrij haar genre omschrijft?

Here comes the bogeyman
In Koorts wordt de lezer aan de hand genomen van Dorien, 35 jaar en redactrice bij een vrouwentijdschrift. Aan het begin van het verhaal verbreekt Dorien haar relatie met haar vriend Joost abrupt vanwege een onbestemd beklemmend gevoel. Samen met haar nieuw opgedane vriendschap met de vrije Ellen gaat ze naar Ibiza, een vakantie die ze oorspronkelijk met Joost gepland had. Doel is ontspanning, geluk en het vieren van vrijheid.

Maar al snel blijkt dat ze dit moeten laten varen. Na een avond te hebben geproefd van het leven op Ibiza, dat bestaat uit drank, drugs, seks en extase, wordt Dorien de volgende dag wakker in haar appartement, niet wetend hoe ze er is gekomen of wat er daarvoor is gebeurd. Erger is dat haar vriendin Ellen onvindbaar is. Zorgelijk type als Dorien is, verwacht ze direct het ergst mogelijke en start een zoektocht, bijgestaan door Nick, die ze net heeft ontmoet. Tegelijkertijd blijkt een seriemoordenaar actief te zijn op Ibiza, met een speciale voorkeur voor vrijzinnige vrouwen…

Vlotte emotionele barenswee
Het boek is vlot geschreven. De frasen zijn kort, iedere zin vloeit voort uit de vorige en de spanning wordt architectonisch opgevoerd. In Koorts is dat door twee verhaallijnen gelijk op te laten gaan. Die van de seriemoordenaar en van Dorien, beide vanuit de ik-persoon geschreven, wisselen elkaar af, waardoor de lezer vanuit twee perspectieven de situatie steeds verder verkent. De personages komen inderdaad tot leven en Noort weet een kleurenfilm te ontrollen.

Toch heeft Komrij gelijk. Het is een kleurenfilm, maar uit de jaren zestig van de vorige eeuw. De personages komen tot leven, maar in comatueuze toestand. Het is een ware compositie, maar dezelfde als in Noorts andere boeken. Dorien, het hoofdpersonage, is een zeurend en naïef karakter, die keer op keer verbaasd staat van het Sodom en  Gomorra dat Ibiza heet, terwijl ze zelf met zorg dit genotsoord had gekozen. Een type dat Noort zelf had kunnen zijn: vanaf de kantlijn de extremiteiten van het leven waarnemend, ze vluchtig aanraken, om vervolgens snel afstand te nemen. Look but don’t touch. Touch but don’t taste. Taste but don’t swallow. Noort heeft inmiddels een sabbatical.

Dieet Noort
Het genre van de literaire thriller is het voorgerecht onder de schrijfkunst. Het leest gemakkelijk, de schrijvers zijn inwisselbaar en van de lezersgeest wordt weinig gevraagd. Het heeft zo zijn voordelen voor een ongecompliceerde avond. Het mag gezegd worden: Noort heeft weer een goede lecturele thriller geschreven.